Թանձրացել է կյանքս հիմա,Խտություն է անանց
Խառնվել եմ ինքս իմ մեջ,
Մոլորվել եմ հանկարծ....
Բանալի եմ փնտրում շփոթ
Իմ օրերում հանգած,
Մոլորվել է օրը ժպտուն
Իմ աչքերում թացված....
Մի քիչ շատ է տխրությունը,
Ուրախությունն անգամ,
Մի քիչ թունդ են ապրումներս,
Երազներս տարտամ....
Հուզառատ եմ, հուսառատ եմ,
Նույնն է մնում միայն
Այն ամենը ինչի համար
Հույզերով եմ լցվում...
Ամեն մի օր նորն է բերում
Այս աշխարհի համար
Նույնն է սակայն շուրջս մնում
Ամենն` ինչը որ կար...
Կողոպտվել եմ, կողպվել եմ
Իմ հույզերի ձեռքում,
Խռովվել եմ, խռովել եմ
Ինքս ինձնից թաքուն...
Մի քիչ շատ են, մի քիչ թունդ են
Իմ հուշերը արթուն.
Ո'չ քնում են, ո'չ մեծանում,
Ո'չ գնում են հեռուն....
Թանձրացել է կյանքս հիմա,
Խտացել է ասես,
Ու խեղդվում է օդը անգամ
Խտությունից անտես....
Եվ պոկվում է իմ ռունգերից
Եվ իմ հոգուց անգամ,
Ու լողում է դեպի հեռուն`
Ազատության վկան...
Թանձրացել են արցունքներս,
Ծանրացել են ասես,
Ու պոկվում են քարերի պես`
Ժայռից լինեմ կարծես...
Չեն ենթարկվում, չեն պարփակվում
կոպերիս տակ խավար,
Մեծացել են` էծացել են,
Համառում են անգամ....
ՄԱՍՐԵՆԻ
09.06.2014թ Երևան
Комментариев нет:
Отправить комментарий