***************************************
Աշունաժպիտ այս օրերի մեջ, կարոտու՞մ
եմ քեզ.... Ի՜նքս էլ չգիտեմ... Աշու՞նն է արդյոք սիրտը իմ հուզում, թե՞ քո կարոտը....
Ու չեմ հասկանում, այդ ի՞նչ
մագնիտ է մեզ իրար կապում, որ
ժամերի մեջ դադարը անգամ մեզ դար է թվում… Ու
քեզ թվում է՝ մոռացել եմ քեզ… Աշունաժպիտ
այս օրերի մեջ ե՞ս եմ քեզ գրկում հեռուներից այս, թե՞
դու ես եկել, առել
գրկիդ մեջ ու տարիների կարոտն ես ուզում առնել վարկյանում: Ու էլ չգիտեմ՝ աշու՞նն է այսքան գույները բերել, թե՞
քո կարոտն է այսպես վառվռում…Աշունակարոտ այս գույների մեջ, ու
գունավորված այս օրերում խենթ, մի՞թե չի հնչի մի խենթ պատասխան՝ թեկուզ կլինի ողջ աշխարհին դեմ այդ խենթությունը….
Ու հասկանում եմ. ես
վախենում եմ քեզ կարոտելուց աշունաժպիտ
այս օրերի գրկում, ու բոցավառված գույների ներքո, և ինձ մնում է քո կարոտն առնել այս
աշնան այգում, այս գույների մեջ՝ լռին պարուրված իմ խոհերի մեջ, տաք արևաբույր շողերին
ընկեր իմ նոր սիրո հետ՝ մտովի, թաքուն, աշխարհից ծածուկ մի երանությամբ....
14. 10. 2014թ.
ՄԱՍՐԵՆԻ
Комментариев нет:
Отправить комментарий