Անակրեոն

*********************
Կուզեմ երգել Ատրիդեսին,
Կադեմյան երգը երգել միայն,
Բայց քնարի լարերն իմ
Սերը միայն երգեցին:

Ես փոխեցի իմ լարերը
Եվ իմ քնարը բնովին,
Հերկուլեսի գովքն արի,
Բայց սեր երգեց իմ քնարը:

Մնաք բարով, դյուցազուննե'ր,
Մնաք բարով, դուք հավիտյան,
Քանզի լարերն իմ քնարի
Սերը երգել գիտեն միայն

 

                                                                                     

**********************

Տու'ր ինձ, մանկի'կ,

Գինին ջրով,

Տու'ր ինձ պսակ

Եվ ծաղիկներ

Անուշաբույր,

Որ կարենամ

Ես աջողակ

Մարտի ելնել

Էրոսի դեմ.

**********

Ծանր մուրճի հարվածներով

Որպես դարբին հուր մետաղով,

Զարկում է նա 

Կրծքիս տկար

Եվ հեղում է

Վրան սառ ջուր:

****

Ես հայելի կուզեմ լինել,

Որ իմ մեջը դու նայես,

Կամ պատմուճան կուզեմ լինել,

Որ ինձ հագիդ դու կրես:

Երբ մարմինդ լվանում ես, 

Կուզեմ, որ ես ջոր լինեմ,

Կուզեմ, որ երբ քեզ օծում են, 

Անուշահոտ խեժ լինեմ:

Կուզեմ լինել կրծքակապդ,

Վզիդ` գոհար, անգին ակ,

Կուզեմ լինել ոտնամանդ,

Որ ինձ կոխ տաս ոտիդ տակ: 

*****

Ես պիտ երգեմ

Նուրբ էրոսին,

Որ շողում է

Ծաղկանց միջին

Զարդարուն,

Որ հզորն է

Աստվածներից,

Որ տիրում է Սրտին մարդկանց: 

*****

Երբ տեսնում եմ պատանիներ,

Պատանի եմ դառնում ես էլ

Եվ անթացուպ ծերությանը մոռացած

Թևերս առնում նոր ուժ ու կյանք:

Կա'ց, Կյուպե'լ, բե'ր ծաղիկեր,

Պսակել եմ ես ցանկանում:

Դե՛հ, փախե'ք դուք, ճերմակ ալիք,

Պարում եմ ես զերթ պատանի:

Բե'ր ինձ նեկտարը Բաքոսի,

Որ դու տեսնես ուժը ծերի,

Ինչպես գիտեն ըմպել, ճառել

Եվ կարոտով զինվել ուժով:

*****

Չքանում են վշտերն իմ,

Երբ ըմպում եմ ես գինի,

Չքանում են թե' հառաչանք,

Թե' տրտմություն, թե' սև սուգ:

Ուզեմ չուզեմ

Պիտի մեռնեմ,

Էլ ինչու՞ եմ ես վարանում

Կյանքիս ընտրած այս շավղից:

Օ՛, ուրեմն, ըմպենք նեկտար,

Նեկտար զվարթ մենք Բաքոսի,

Քանզի վիշտն իմ չքանում է,

Երբ ըմպում եմ ես գինի: 

*****

Ճերմակացան, ու նոսրացան

Գանգուրներն իմ գլխի,

Տկարացան լնդերիս մեջ

Իմ ատամներ և մարեցավ

Հուրն աչքերիս:

Քաղցր կյանքիս օրերն արդեն

Հալվում են ու անցնում:

Հուշկապարիկն հաշվում օրերս

Եվ Տարտարն ակնկալում

Իմ ստվերին:

Զարհուրելի` ցոևտն ընդերկյա,

Մուտքը նրա բաց բոլորին,

Եվ նրանից չկա մի ելք:

Հավերժակա մոռացություն

Անդ սպասում մեզ բոլորիս:

*****

-Անակրեո'ն,- ասում էին աղջիկները,

ՙՙԾեր ես, տե'ս դու հայելու մեջ,

Թափվել են հերքը քո գլխի,

Եվ լերկ` ճակատը քո իսպառ՚՚: 

_Վարս կա գլխիս, թե վարս չկա,

Փույթ չէ բնավ, ո'վ աջիկներ,

Գիտեմ ես այ, որ ծերունուն

Վայել է խինդ, մինչ մահ դժխեմ:

******

Լի'ց գավաթդ, բարեկամ,

Լի'ց ինձ գինի լեփ-լեցուն,

Եվ այդ գինին քաղցրահամ

Խառնի'ր ինձ ջուր պաղպաջուն:

Քանզի հուրը, որ պարգևեց ինձ Բաքոս,

Թե չմարի ու մեղմանա,

Գնա', ուրեմն, բե'ր դու այժմ

Գավաթն ինձ այն անապակ:

Ըմպենք գինին լուռ, անշշունջ,

Մերժենք մարտն սկյութական,

Մինչև վերջին շունչը կյանքի,

Չլքենք մեզ այս բարիքից:

*****

Բնությունը եղջյուր տվեց ցուլերին, 

տվեց սմբակ երվարին,

Առյուծներինէ վիհ մահազեն,

Նապաստակին` ոտներ արագ:

Լուղակ տվեց նա ձկներին,

Թևեր տվեց նա հավերին,

Մարդկանց` ոգի զորության, բայց

Կնոջը չուներ պարգև նա տալու:

Եվ բոլորի նա փոխարեն

Գեղեցկություն տվավ կնոջ,

Գեղեցկությունը զենք, վահան,

Որ դիմանա հրի, սրի:

            ******

Անցան օրերն իմ մանության վայելքի,

Հերքն ալևոր գլուխն իմ ծածկեցին.

Եվ թոշնեցին գեղեցկություն և շնորհք,

Ծաղիկները և վայելքն իմ կյանքի:

Դառն հիշատակ դրոշնվեցավ իմ ճակտին,

Նրա գեղը եղծեց անգութ ժամանակ,

Եվ ինձ մնաց միայն մի կյանք տանջալի....

Որի համար ես հեծում եմ և հյուծվում:

Զարհուրելի է հիշատակը մահի,

Սև ու ահեղ է այն ճամփան, որ

Տանում է դեպ Պլուտոնի սև գահույք,

Եվ թե անգամ դու կգնաս այդ ուղին,

Օ՛, վերադարձ չունես բնավ դու անտի:

*******

Աստ հանգչում է Անակրեոն

Հողը Թեոսի ամփոփում է անմահին.

Էրոսը ոգեշնչեց երգ հիասքանչ ծերունուն

Եվ հյուսելով իր տաղերը իջավ նա մութ գերեզման:

Եվ Այդիսում խավարտչին նա թախծում է,

Եվ թախծում է ոչ նրա համար,

Որ չի շողում շողն արևի.

Նա թախծում է, որ քեզ, Մեգիստ,

Քեզ, օ՛ Ամերդիս, չի տեսնելու:

Եվ հրաժեշտ տալով ձեզ

Չի լռելու երգիչը այն:

Եվ հչում է երգը նրա արդիսեում

Որպես երբեմն երկրի վրա: