ՙՙՀյուսի'ր, օ՛ Դեկա, քնքուշ մատներով
Պսակ ինձ համար թարմ ծաղիկներից.
Սիրով նայում են աստվածները մարդկանց,
Երբ ծաղիկներով զարդարում են իրենց.
Ով պսակ չունի, չեն սիրում նրան՚՚:
Հատված Աֆրոդիտեին նվիրված ներբողից
ՙՙՎեհ բարձունքից բազմագունյան գահույքի
Լռության մեջ նյութելով դավ խորամանկ`
Մի' քամահրիր իմ սրտամաշ թախծանքի
Ճնշված հոգուս քեզ աղերսող հառաչանք:
Օ՛, արի', ե'կ. չէ՞ որ հին օրերին
Ունկդ արթուն` աղերսանքիս խոնարհած`
Շանթնկեցի ապարանքն իսկ ոսկեղեն
Դու ինձ համար լքեցիր ու եկար ցած:
Տատրակների երամը ժիր քաջաթև
Թռցրեց քո անվակառքը օդապար,
Եվ եթերի կոհակները ճեղքելով,
Նետի նման սուր սլացավ դեպի վար:
Եվ ցոլալով անմահական քո գեղով,
Անակնկալ դեմս ելար յարթմնի,
Հարցրիր ինձ` արդյոք ի՞նչ է եղել ինձ,
Ինչու՞ համար կանչում եմ քեզ սրտալի:
Ասիր. ՚՚Արդյոք ի՞նչ ես հայցում ինձանից.
Գուցե անսեր մեկի սե՞րն է քեզ այրում.
Ո՞վ` այդ համառն, ու՞մ ես պտրում անձկալից,
Ո՞վ `, Սապֆո, գին չի դնում սիրուն:
Թող, որ չունի սրտի մեջ քեզ նա հիմա,
Նա կսիրե խելակորույս քեզ մի օր,
Խորթանա թող, վերջը քեզ չի թողնի նա`
Եթե անգամ ինքդ սառչես նորից նոր:
Ե՛կ, ուրեմն, այժմ էլ արի', վեհանու'շ,
Ցրիր սրտիս անձուկները չարաղետ,
Եվ բաղձանքս դու ածելով ի կատար
Եղի'ր դաշն հավատարիմ դու ինձ հետ՚՚:
*****
ՙՙՏանիքը բարձր, բարձր կառուցեք,
փառք հարսանիքին,
Ատաղձագործնե'ր, ամու'ր կառուցեք,
փառք հարսանիքին:
Գալիս է փեսան որպես մի աստված, որպես զորավար,
Նա, որ բոյով է, շքեղ է անմահ աստծու նման՚՚:
ՙՙ Դու երկար ապրես հարս,
Դու էլ շատ ապրես, պատվարժան փեսաս՚՚:
Ալքայոսի սիրո խոստովանությունը Սապֆոյին
ՙՙ Սրբասու'րբ Սապֆո,
Քնքուշ ժպիտով Սապֆո.
Գանգուրներիդ մեջ
Կապույտ մանուշակ, Սապֆո:
ՙՙՇուրթերիցս ահա
Ուզում է թռչել մի խոսք, հանդգնել,
Ամոթը նրան
Չի թողնում թռչել,
Չի թողնում հնչել՚՚:
Սապֆոյի պատասխանը
ՙՙԵթե այն, ինչ ցանկանում ես դու, լիներ լավ, եթե այն, ինչ ցանկանում ես դու, ասելը չլիներ ամոթալի, ապա ամոթը չէր ճնշի քեզ և դու ազատ կարտահայտեիր քո բոլոր ցանկությունները՚՚:
*****
ՙՙ Փայլուն լուսնի շողերի տակ
Նիրհով պատած երկրի վրա,
Աղոտ լուսով թաքնվում են
Աստղերը երկնքում գիշերվա:
Եվ առվակը սառնորակ գալարվելով
Խոխոջում է թփուտներում:
Նիրհն իջնում է երկրի վրա,
Մթության մեջ ծաղիկների խշխշուն՚՚:
Պսակ ինձ համար թարմ ծաղիկներից.
Սիրով նայում են աստվածները մարդկանց,

Ով պսակ չունի, չեն սիրում նրան՚՚:
Հատված Աֆրոդիտեին նվիրված ներբողից
ՙՙՎեհ բարձունքից բազմագունյան գահույքի
Լռության մեջ նյութելով դավ խորամանկ`
Մի' քամահրիր իմ սրտամաշ թախծանքի
Ճնշված հոգուս քեզ աղերսող հառաչանք:
Օ՛, արի', ե'կ. չէ՞ որ հին օրերին
Ունկդ արթուն` աղերսանքիս խոնարհած`
Շանթնկեցի ապարանքն իսկ ոսկեղեն
Դու ինձ համար լքեցիր ու եկար ցած:
Տատրակների երամը ժիր քաջաթև
Թռցրեց քո անվակառքը օդապար,
Եվ եթերի կոհակները ճեղքելով,
Նետի նման սուր սլացավ դեպի վար:
Եվ ցոլալով անմահական քո գեղով,
Անակնկալ դեմս ելար յարթմնի,
Հարցրիր ինձ` արդյոք ի՞նչ է եղել ինձ,
Ինչու՞ համար կանչում եմ քեզ սրտալի:
Ասիր. ՚՚Արդյոք ի՞նչ ես հայցում ինձանից.
Գուցե անսեր մեկի սե՞րն է քեզ այրում.
Ո՞վ` այդ համառն, ու՞մ ես պտրում անձկալից,
Ո՞վ `, Սապֆո, գին չի դնում սիրուն:
Թող, որ չունի սրտի մեջ քեզ նա հիմա,
Նա կսիրե խելակորույս քեզ մի օր,
Խորթանա թող, վերջը քեզ չի թողնի նա`
Եթե անգամ ինքդ սառչես նորից նոր:
Ե՛կ, ուրեմն, այժմ էլ արի', վեհանու'շ,
Ցրիր սրտիս անձուկները չարաղետ,
Եվ բաղձանքս դու ածելով ի կատար
Եղի'ր դաշն հավատարիմ դու ինձ հետ՚՚:
*****
ՙՙՏանիքը բարձր, բարձր կառուցեք,
փառք հարսանիքին,
Ատաղձագործնե'ր, ամու'ր կառուցեք,
փառք հարսանիքին:
Գալիս է փեսան որպես մի աստված, որպես զորավար,
Նա, որ բոյով է, շքեղ է անմահ աստծու նման՚՚:
ՙՙ Դու երկար ապրես հարս,
Դու էլ շատ ապրես, պատվարժան փեսաս՚՚:
Ալքայոսի սիրո խոստովանությունը Սապֆոյին
ՙՙ Սրբասու'րբ Սապֆո,
Քնքուշ ժպիտով Սապֆո.
Գանգուրներիդ մեջ
Կապույտ մանուշակ, Սապֆո:
ՙՙՇուրթերիցս ահա
Ուզում է թռչել մի խոսք, հանդգնել,
Ամոթը նրան
Չի թողնում թռչել,
Չի թողնում հնչել՚՚:
Սապֆոյի պատասխանը
ՙՙԵթե այն, ինչ ցանկանում ես դու, լիներ լավ, եթե այն, ինչ ցանկանում ես դու, ասելը չլիներ ամոթալի, ապա ամոթը չէր ճնշի քեզ և դու ազատ կարտահայտեիր քո բոլոր ցանկությունները՚՚:
*****
ՙՙ Փայլուն լուսնի շողերի տակ
Նիրհով պատած երկրի վրա,
Աղոտ լուսով թաքնվում են
Աստղերը երկնքում գիշերվա:
Եվ առվակը սառնորակ գալարվելով
Խոխոջում է թփուտներում:
Նիրհն իջնում է երկրի վրա,
Մթության մեջ ծաղիկների խշխշուն՚՚:
Комментариев нет:
Отправить комментарий