среда, 23 апреля 2014 г.

Սապֆո Ք.Ա.. մոտ. 600թ

ՙՙՀյուսի'ր, օ՛ Դեկա, քնքուշ մատներով
Պսակ ինձ համար թարմ ծաղիկներից.
Սիրով նայում են աստվածները մարդկանց,
Երբ ծաղիկներով զարդարում են իրենց.
Ով պսակ չունի, չեն սիրում նրան՚՚:








Հատված Աֆրոդիտեին նվիրված ներբողից

ՙՙՎեհ բարձունքից բազմագունյան գահույքի
Լռության մեջ նյութելով դավ խորամանկ`
Մի' քամահրիր իմ սրտամաշ թախծանքի
Ճնշված հոգուս քեզ աղերսող հառաչանք:

Օ՛, արի', ե'կ. չէ՞ որ հին օրերին
Ունկդ արթուն` աղերսանքիս խոնարհած`
Շանթնկեցի ապարանքն իսկ ոսկեղեն
Դու ինձ համար լքեցիր ու եկար ցած:

Տատրակների երամը ժիր քաջաթև
Թռցրեց քո անվակառքը օդապար,
Եվ եթերի կոհակները ճեղքելով,
Նետի նման սուր սլացավ դեպի վար:

Եվ ցոլալով անմահական քո գեղով,
Անակնկալ դեմս ելար յարթմնի,
Հարցրիր ինձ` արդյոք ի՞նչ է եղել ինձ,
Ինչու՞ համար կանչում եմ քեզ սրտալի:
Ասիր. ՚՚Արդյոք ի՞նչ ես հայցում ինձանից.
Գուցե անսեր մեկի սե՞րն է քեզ այրում.
Ո՞վ` այդ համառն, ու՞մ ես պտրում անձկալից,
Ո՞վ `, Սապֆո, գին չի դնում սիրուն:

Թող, որ չունի սրտի մեջ քեզ նա հիմա,
Նա կսիրե խելակորույս քեզ մի օր,
Խորթանա թող, վերջը քեզ չի թողնի նա`
Եթե անգամ ինքդ սառչես նորից նոր:

Ե՛կ, ուրեմն, այժմ էլ արի', վեհանու'շ,
Ցրիր սրտիս անձուկները չարաղետ,
Եվ բաղձանքս դու ածելով ի կատար
Եղի'ր դաշն հավատարիմ դու ինձ հետ՚՚:


 *****
ՙՙՏանիքը բարձր, բարձր կառուցեք,
փառք հարսանիքին,
Ատաղձագործնե'ր, ամու'ր կառուցեք,
փառք հարսանիքին:
Գալիս է փեսան որպես մի աստված, որպես զորավար,
Նա, որ բոյով է, շքեղ է անմահ աստծու նման՚՚:
ՙՙ Դու երկար ապրես հարս,
Դու էլ շատ ապրես, պատվարժան փեսաս՚՚:



















Ալքայոսի սիրո խոստովանությունը Սապֆոյին

ՙՙ Սրբասու'րբ Սապֆո,
Քնքուշ ժպիտով Սապֆո.
Գանգուրներիդ մեջ
Կապույտ մանուշակ, Սապֆո:

ՙՙՇուրթերիցս ահա
Ուզում է թռչել մի խոսք, հանդգնել,
Ամոթը նրան
Չի թողնում թռչել,
Չի թողնում հնչել՚՚:

Սապֆոյի պատասխանը

ՙՙԵթե այն, ինչ ցանկանում ես դու, լիներ լավ, եթե այն, ինչ ցանկանում ես դու, ասելը չլիներ ամոթալի, ապա ամոթը չէր ճնշի քեզ և դու ազատ կարտահայտեիր քո բոլոր ցանկությունները՚՚:




*****
ՙՙ Փայլուն լուսնի շողերի տակ
Նիրհով պատած երկրի վրա,
Աղոտ լուսով թաքնվում են
Աստղերը երկնքում գիշերվա:
Եվ առվակը սառնորակ գալարվելով
Խոխոջում է թփուտներում:
Նիրհն իջնում է երկրի վրա,
Մթության մեջ ծաղիկների խշխշուն՚՚:









Комментариев нет:

Отправить комментарий